![DSCF1440 (Medium).JPG](https://static.wixstatic.com/media/dd0e47_4ec451b87d1e4eb3af50393ffe16b517~mv2.jpg/v1/fill/w_147,h_110,al_c,q_80,usm_0.66_1.00_0.01,blur_2,enc_auto/dd0e47_4ec451b87d1e4eb3af50393ffe16b517~mv2.jpg)
PASAŻ RÓŻY kooperacja z Joanną Rajkowską
W 1853 r. na miejscu drewnianego domu tkackiego, Antoni Engel wybudował murowany, jednopiętrowy zajazd o nazwie Hotel Polski z szynkiem na parterze. Oprócz frontowego budynku zostały wybudowane dwie oficyny i stajnie. Obiekt posiadał 30 pokoi dla 60 gości. Biznes się kręcił więc w 1891 r. budynek frontowy podwyższono o drugie piętro.
W latach 40 XX wieku niemieccy specjaliści do spraw modernizacji Adolf Hitler Strasse podjęli decyzję o zbiciu wszystkich detali architektonicznych przekształcając dawny Hotel Polski w monolityczną architektonicznie bryłę.
W ramach projektu przywrócenia dawnego splendoru kamienicy architekci RWSL odtworzyli pierwotne detale i balkony, a podwórko za sprawą pomysłu Joanny Rajkowskiej pokrycia fasad mozaiką z luster stało się jedną z ikon Łodzi.
Pasaż Róży stanowi próbę dematerializacji bryły, pokonania ciężaru, skali, ogromu budynku. Odbijające się w lustrach fragmenty otoczenia i ogromna ilość światła, jaka dzięki nim zagościła w przestrzeni wąskiego podwórka, nadała miejscu surrealistyczny charakter. Łódzcy architekci musieli opracować nowatorską technologię umożliwiającą realizację pomysłu Joanny Rajkowskiej.
Całość nie jest płaską dekoracją nałożona na ścianę, ale organicznie wrośniętą w architekturę tkanką - architektoniczną skórż.